ΜΠΑΝ ΚΙ ΜΟΥΝ ΚΑΙ «ΨΕΥΤΟΠΡΟΕΔΡΙΚΟ»

Είναι κάποιες στιγμές που η εικόνα που εκπέμπουν οι πολιτικοί αυτού του τόπου είναι εικόνα γενικής συνέλευσης φοιτητών της δεκαετίας του 60, όταν το αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου έβρισκε έκφραση στις υπερβολές και τα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη μεταξύ των διαφόρων παρατάξεων. Αυτό που είχε σημασία δεν ήταν το ίδιο το αντικείμενο, η ουσία ενός ζητήματος, αλλά πώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί ώστε να αποφέρει πόντους στην παράταξη.
Είναι ή δεν είναι προεδρικό κατά τους Τ/Κ και ψευτοπροεδρικό κατά τους Ε/Κ το γραφείο του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ; Αυτό προέκυψε από την επίσκεψη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο! Όλα τα άλλα υποσκιάστηκαν από το φοβερό αυτό ερώτημα. Η ουσία θυσιάζεται για άλλη μια φορά για συμβολισμούς άνευ σημασίας σε σχέση με τον διακηρυγμένο στόχο της εξεύρεσης όσο γίνεται πιο σύντομα λύσης στο Κυπριακό.
Αλλά και επί του θέματος, ποια είναι η αλήθεια;
• Το λεγόμενο προεδρικό ή ψευτοπροεδρικό στα κατεχόμενα δεν είναι παρά το γραφείο εργασίας του ηγέτη της Τ/Κ κοινότητας. Και μάλι-στα από το 1963. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Εκεί ο εκάστοτε ηγέτης τα ης κοινότητας -πρώτα ο Κουτσιούκ, στη συνέχεια ο Ντενκτάς και τώρα ο Ταλάτ- εργάζεται, στεγάζονται οι συνεργάτες και δέχεται τους ξένους του, περιλαμβανομένων ξένων διπλωματών και ξένων απεσταλμένων. Ακόμα και μετά την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983.
• Ο συγκεκριμένος χώρος απέκτησε σημασία και συμβολισμό που του απέδωσαν όχι οι Τ/Κ αλλά οι Ε/Κ δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Οι οποίοι επιμένουν να το αποκαλούν «προεδρικό» και όχι απλά «το γραφείο του ηγέτη της Τ/Κ κοινότητας».
• Ο Ταλάτ και οι Τ/Κ μπορούν να το αποκαλούν «προεδρικό». Ή σεράι, ή οτιδήποτε άλλο θέλουν. Αν οι Ε/Κ ήταν σταθεροί και το αποκαλούσαν αυτό που είναι, τότε και οι ξένοι θα το έπρατταν και ουδέποτε θα δημιουργείτο πρόβλημα.
Το ερώτημα είναι σε τι στοχεύουν αυτοί που προτιμούν μια αντιπαράθεση για ένα ζήτημα συμβολισμού παρά να κοιτάξουν την ουσίας της επίσκεψης του ΓΓ στην Κύπρο. Και δυστυχώς η ουσία, για άλλη μια φορά, καλύφθηκε κάτω από την εθνική οργή για το ατόπημα και το μέγα αμάρτημα -όχι εκεί-νων που πέφτουν στην παγίδα των Τούρκων και λανθασμένα αποκαλούν το γραφείο του ηγέτη της Τ/Κ κοινότητας «προεδρικό»- του ΓΓ του ΟΗΕ να προσέλθει στο «προεδρικό» στα κατεχόμενα. Και βεβαίως συνάμα το εγκα-λούν γιατί δεν είπε το ένα, δεν είπε το άλλο, δεν έκανε τούτο, δεν έκανε το άλλο, κοκ.
Αυτά που είναι πολύ πιο ανησυχητικά είναι τα εξής δύο:
1. Ο Ταλάτ είναι ίσως η μοναδική περίπτωση Τ/Κ που είχε την ανεπα-νάληπτη ευκαιρία να ανελιχθεί από το επίπεδο ηγέτη μιας μικρής κοινότητας στο επίπεδο του Κύπριου ή Παγκύπριου ηγέτη. Την κλώτσησε άγαρμπα και επικίνδυνα για τον τόπο. Και σαν να μη φτάνει αυτό, ενήργησε ως πονηρός ανατολίτης με την παγίδα που έστησε στα Ηνωμένα Έθνη, προφανώς προβλέποντας σε κέρδη ενόψει εκλογών, χωρίς να φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι παράλληλα –εφόσον αθέτησε τη συμφωνία στην οποία κατέληξε με τον ΟΗΕ για την επίσκεψη του ΓΓ- εξανεμίζει όση αξιοπιστία του απέμεινε. Πως θα τον πιστέψουν όχι οι Ε/Κ- οι Τ/Κ όταν αποδεικνύεται αναξιόπιστος
Είναι όμως και η απαράδεκτη ομιλία του στο γεύμα που παρέθεσε στο ΓΓ με την οποία θύμιζε Ραούφ Ντενκτάς στη μαύρη προπαγάνδα του και στην παραποίηση της αλήθειας προκειμένου να υπηρετήσει τον στόχο του. Προφανώς και τα δύο συμβάντα απευθύνονταν για προεκλογικούς λόγους στους απλούς Τ/Κ. Αλλά, αυτό σημαίνει ότι ο κ. Ταλάτ δεν έμαθε τίποτα από την παγίδευση του σε συνθήματα που τον κατέστησαν ανεπιθύμητο στους Τ/Κ. Και που ανέβασε τα ποσοστά του Έρογλου.
2. Η εμφάνιση του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο, ανάμεσά μας, ήταν τουλάχιστον θλιβερή. Παρουσιάστηκε να είναι σε απόλυτη εξάρτηση από τους συνεργάτες του, οι οποίοι και καθόριζαν πότε θα καθίσει, πότε θα είναι όρθιος, πότε θα μιλήσει, τι θα πει και πως θα το πει. Είναι αμφίβολο αν αντιλαμβανόταν πού τον πήγαιναν –στη νεκρή ζώνη για παράδειγμα- τη σημασία των χώρων – το πέρασμα στη Λήδρας, για παράδειγμα- ή ακόμα τη σημασία των συνθημάτων –αν του τα μετά-φρασε κανείς- που φώναζαν οι διαδηλωτές και στις δύο πλευρές του περάσματος. Ειδικά στην περίπτωση των Τ/Κ όλων των ηλικιών οι οποίοι των υποδέχθηκαν μαζικά με θέρμη και με συνθήματα της εξέγερσης του 2003 κατά του Ντενκτάς και της πολιτικής του, εξέγερση που άνοιξε τον δρόμο στον Ταλάτ και ο οποίος στη συνέχει διέψευσε τις προσδοκίες τους. Είναι αμφίβολο αν ακόμα και οι συνεργάτες του που ζούν στην Κύπρο γνώριζαν τη σημασία των εκδηλώσεων και των συνθημάτων των Τ/Κ και τη σχέση τους με εκείνη του 2003. Άρα, έχασε την ευκαιρία ο ΓΓ να αντιληφθεί μια πραγματικότητα διαφορετική από εκείνη που του παρουσιάζουν οι από το παρασκήνιο γκαουλάιτερς του.
Αποκορύφωμα όμως ήταν η εμφάνιση του ενώπιον των δημοσιογρά-φων όταν ένας εκ των συνεργατών του ανακοίνωσε ότι ο ΓΓ θα προέβαινε σε μια -προκατασκευασμένη- δήλωση και θα διάβαζε την κοινή ανακοίνωση των δύο ηγετών, αλλά δεν θα απαντούσε σε ερωτήσεις. Και οι αφελείς δημοσιογράφοι που είχαν προστρέξει στην πολυδιαφημισμένη διάσκεψη του από κοινού με τους δύο ηγέτες για να ρωτήσουν και να πάρουν απαντήσεις που ενδεχομένως να φώτιζε την εικόνα που διαμορφώνεται, έπρεπε να μείνουν άφωνοι! Ενέργεια που ισοδυναμεί με περιορισμού του τύπου και της πληροφόρησης.
Όλα τα πιο πάνω απλώς καταγράφουν το σημερινό διεθνές περιβάλλον και τον τρόπο που ενεργεί η λεγόμενη διεθνής κοινότητα που εκπροσωπεί ο ΓΓ. Και αυτήν έπρεπε να λάβουν υπόψη οι εθνικώς θιγμένοι που επικαλούνται αρχές, αποφάσεις και αξίες που υποχρεώνουν τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει δίκαιο στην Ε/Κ πλευρά.
Είναι όντως κάποιες στιγμές που διερωτάται κανείς αν στ αλήθεια αυτός ο κόσμος θέλει και επιδιώκει μια αίσια κατάληξη της οδύσσειας του.

ΛΕΥΚΩΣΙΑ
2.2.2010

Subscribe Tο: costasyennaris.blogspot.co

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΑΛΑΤ ΜΕ ΣΧΟΛΙΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:

I, my wife, the Prime Minister, the Foreign Minister and the leaders of the Political Parties that are represented in the Parliament would like to extend our warmest welcome to H.E. Secretary-General Ban, Madam Ban and the members of the UN delegation
We are indeed honored to welcome H.E. Ban today. His visit clearly demonstrates the continued interest of the international community to bring the Cyprus issue to a mutually acceptable solution and reinforces our commitment to achieve this goal without further delay.
Your Excellency,
Turkish Cypriot people (Only the T/C? The G/C did not suffer as much? Why isn’t there reference to the suffering of both communities?)have long suffered from a conflict that started almost half a century ago. Just three years after the establishment of the 1960 partnership Republic we have been ousted from the government by force by Greek Cypriots (Is this true? Or perhaps they were forced to leave the government and their jobs by TMT? Mr. Talat knows that very well.). These attacks reached their climax in 1974 when a coup d’état was attempted to annex the island with Greece. Our very existence was saved only when Turkey, invoking her rights and obligations under the 1960 Treaty of Guarantee, intervened through the Peace Operation.(This is exactly what Denktash would have said and Talat would criticize him in the past. The truth is that in 1974 there were no attacks on the T/C in the seven days of the coup. The coupists were not interested in them at that time. They were interested in the G/C resistance.)
Turkish Cypriots suffered from what happened from 1963 to 1974. Our goal now is to establish a new partnership state in Cyprus that will ensure that the bitter experiences of the past will not repeat. The structure of this partnership has been well defined in the past and more recently by the 23rd May 2008 Joint Statement between the two Leaders which states that our goal is to establish a bi-zonal bi-communal partnership with political equality between Turkish and Greek Cypriots and that this partnership will have a Federal Government with single international identity as well as a Turkish Cypriot Constituent State and a Greek Cypriot Constituent State of equal status.
Our efforts have since been concentrated on how to build this Federal structure. The full fledged negotiations of the past year and a half had produced significant convergences in some aspects of the problem, yet some other crucial issues remain. Yet the recent two rounds of intensified talks were productive and I hope we agree on their continuation.
Your Excellency,
As you well know, the 2004 UN Comprehensive settlement plan was supported by the whole international community. The UN, the EU and motherlands Turkey and Greece were all in favor of its acceptance. Until attaining unilateral EU membership so was the Greek Cypriot leadership. Turkish Cypriot people by exercising their free democratic will in their own referendum overwhelmingly said “Yes” to this UN plan but the Greek Cypriot resounding “No” prevented the solution. (He makes no reference to the fact that for 30 years it was Mr. Denktash, otherwise known among Turkish journalists as Mr. No, who kept any settlement out of reach.)Today we are still faced with inhumane isolations despite the call for its end by the UN Secretary General, despite the 26 April 2004 decision of the EU Council, despite the resolution of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe, decision of the Organization of Islamic Conference and the others. (Despite also of the decisions of the European Court of Human Rights?)This is simply unacceptable. We expect much more from the international community. We cannot be held responsible for the Greek Cypriot “No” while they enjoy all the benefits of international recognition and EU membership. (Does he remember how heavily the G/C paid for Mr. No nos?)
Mr. Secretary General,
Time is working against the settlement. External developments like court cases as well as growing disillusionment among Turkish and Greek Cypriots make the solution more complex and difficult to attain. Therefore we need an urgent solution. I am ready to shoulder my responsibility to achieve this goal and am confident that we will have your continued support in this endeavor. I also would like to take this opportunity to thank your Special Advisor and the whole UN team in Cyprus for their invaluable contributions in this effort.
Your Excellency and Mrs. Ban,
I would once again like to welcome you and raise my glass for your well being and wish that 2010 will be the year of solution.