Στην «μεταταλάτ» περίοδο κυριαρχούν δύο-τρία θέματα, κυρίως ως ανησυ-χίες και ως προσδοκία «για κάτι επώδυνο». Είναι τα δεδομένα που δημιουρ-γεί η ανάδειξη του Ντερβίς Έρογλου ως του νέου ηγέτη των Τ/Κ, είναι η προοπτική προώθησης του απευθείας εμπορίου με τα κατεχόμενα από την ΕΕ και είναι η προοπτική αλλαγής της βάσης των συνομιλιών και μάλιστα από την αρχή.
Πολλοί μιλούν για την ανάγκη μιας «νέας στρατηγικής», με «επίκεντρο τις ευρωπαϊκές δυνατότητες» και εννοούν αλλαγή στόχου. Δεν θέλουν ομοσπον-δία, θέλουν κάτι άλλο το οποίο ΔΕΝ προσδιορίζουν. Κλείνουν όμως βολικά τα μάτια σε όσα η Ευρώπη, είτε ως πολιτική είτε ως πρόσωπα πράττει στο Κυπριακό:
• Διόρισε ένα αξιωματούχο της στο τέλος της καριέρας του –το Λεοπόλ-το Μάουρερ- ως… Ως τι; Ο άνθρωπος παραμένει στο νησί και συνα-ναστρέφεται με τον Ντάουνερ αναμένοντας να αφυπηρετήσει με κα-μιά πρόσθετη προαγωγή και συνεπώς αυξημένη σύνταξη. Κατά συνέ-πεια σκυλοβαριέται επειδή επέλεξε να σιωπά. Και οι εδώ ερμηνεύουν τον διορισμό του ως δήθεν ένδειξη του ενδιαφέροντος της ΕΕ για τις εξελίξεις στο Κυπριακό.
• Οι Βρυξέλλες εμφανίζονται να ανησυχούν από την ήττα του Ταλάτ και τη νίκη του Έρογλου και στέλλουν μηνύματα για την εμμονή τους στη διαδικασία που τρέχει, αλλά την ίδια στιγμή επιβραβεύουν τον Έρογλου με πρόσθετα (στα 250 εκ.) 25 εκατομμύρια Ευρώ.
• Λειτουργεί στα κατεχόμενα γραφείο ολόκληρο για την διάθεση δήθεν των 250 εκ ευρώ, αλλά ουσιαστικά εμφανίζεται ως η «αντιπροσωπεία» της ΕΕ στα κατεχόμενα, υπό την καθοδήγηση του Βρετανού Άντριου Ράσπας ο οποίος κυριολεκτικά οργιάζει σε βάρος των συμφερόντων της Κύπρου, χωρίς να τον ενοχλεί κανένας. Ας ζητήσει κάποιος μια κατάσταση των συμβολαίων που δόθηκαν σε τουρκικές και Τ/Κ εται-ρείες από τα 250 εκ και ας μελετήσει ποιοι τα πήραν και γιατί και τό-τε θα αντιληφθεί την κοροϊδία και το δούλεμα που αναπτύσσεται.
• Ποιος άραγε αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στις Βρυξέλλες για την προώθηση του απευθείας εμπορίου με τα κατεχόμενα; Ενώ εμείς, η ΚΥΠΡΟΣ, ήταν παρούσα –με συγκεκριμένο εκπρόσωπο της Επιτρό-που από την Κύπρο- στην απόφαση για την προώθηση του απευθείας εμπορίου ΧΩΡΙΣ να ενημερώσει κανένα.
Σε ότι αφορά τη βάση των συνομιλιών, ήδη από δύο μηνών τώρα ξένοι δι-πλωμάτες στη Λευκωσία κυκλοφορούσαν την «ιδέα» ότι ο καλύτερος τρόπος να απομονωθεί ο «κακός Έρογλου» είναι η «διεύρυνση των συνομιλιών». Θέ-ση που υποστηρίζει και ο αυστραλός Αλεξάντερ Ντάουνερ.
Το παρασκήνιο σε διπλωματικούς διαδρόμους θα το μάθαιναν οι του ΥΠΕΞ αν ανταποκρίνονταν που και που στις συνάξεις ξένων διπλωματών όπου συ-ζητούνται όλα αυτά και όπου καλούνται αλλά δεν πατούν το πόδι τους.
Η ιστορία, έλεγε ο Αντρέας Χριστοφίδης συχνά, θα μας κρίνει για όσα μπο-ρούσαμε να πράξουμε και δεν το πράξαμε και όχι για όσα ΔΕΝ μπορούσα-με να κάνουμε και φυσικά ΔΕΝ κάναμε.
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
29.4.2010
Thursday, 29 April 2010
Saturday, 24 April 2010
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
Διάβασα πολύ προσεκτικά όλα τα σχόλια για τα οποία και σας ευχαριστώ. Για μένα τα σχόλια αυτά αποδεικνύουν, κόντρα στην προπαγάνδα που θέλουν τους Κυπρίους να «έχουν κουραστεί με το Κυπριακό», ότι συνειδητοποιούν ότι το Κυπριακό αφορά το μέλλον των παιδιών μας. Και λογικό είναι να ανησυχούν και να αγωνιούν.
Σχολιάζοντας τη νίκη Έρογλου ένας πολύ γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος που έλεγε την περασμένη Δευτέρα το εξής: «Κώστα, έχουμε πια ένα κοινό εχθρό και ένα απρόσμενο κοινό φίλο» . Και βεβαίως ο εχθρός ήταν ο Έρογλου, ο κοινός εχθρός όμως: Ο ’Ερτογαν, ήταν η απάντηση. Και έχει τελικά δίκαιο. Ο Έρτογαν παίζει για πολύ μεγαλύτερα πράγματα από το Κυπριακό και τις αντιλήψεις των T/K εθνικιστών για το Κυπριακό. Το Κυπριακό είναι ένα χαρτί για τον Έρτογαν το οποίο θέλει να παίξει στα μέτωπα που έχει ανοικτά. Και τα μέτωπα αυτά δεν αφορούν το Κυπριακό, αλλά τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας και ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο Έρτογαν προτιμούσε τον Ταλάτ, αλλά δεν τον χαλά ο Έρογλου. Ξέρει ότι το χαρτί του Κυπριακού θέλει να το παίξει έως τη στιγμή της ένταξης της χώρας του στην ΕΕ. Και εκεί θέλει να οδηγήσει τα πράγματα, ενώ την ίδια στιγμή δίνει τις μάχες του στο εσωτερικό. Αυτό που θα τον βόλευε σε αυτή τη φάση είναι ένα πακέτο για να εξαργυρώσει αυτά που δεν μπορεί να αποφύγει να πράξει, όπως είναι το άνοιγμα των λιμανιών. Είναι προφανές ότι θέλει να το ανταλλάξει με απευθείας εμπόριο, το οποίο μπορεί να πάρει με αντάλλαγμα το Βαρώσι, το οποίο θα δώσει με αντάλλαγμα….
Οι ξένοι αξιοποιούν την εκλογή Έρογλου προωθώντας πολυμερή, ως δήθεν μέσον απομόνωσης του, πράγμα που βολεύει την Άγκυρα για να προωθήσει λύση πακέτο. Ο Έρογλου είναι το φόβητρο. Και αυτό, αγαπητοί μου, είναι το Τουρκικό σχέδιο Β. Μην εκπλαγείτε να δούμε αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά μόνο ως επικράτεια στις ελεύθερες περιοχές και προώθηση αναγνώρισης παράλληλα της λεγόμενης ΤΔΒΚ.
Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το τι γίνεται στα κατεχόμενα εφόσον αυτό επηρεάζει το μέλλον όλων μας.
Σχολιάζοντας τη νίκη Έρογλου ένας πολύ γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος που έλεγε την περασμένη Δευτέρα το εξής: «Κώστα, έχουμε πια ένα κοινό εχθρό και ένα απρόσμενο κοινό φίλο» . Και βεβαίως ο εχθρός ήταν ο Έρογλου, ο κοινός εχθρός όμως: Ο ’Ερτογαν, ήταν η απάντηση. Και έχει τελικά δίκαιο. Ο Έρτογαν παίζει για πολύ μεγαλύτερα πράγματα από το Κυπριακό και τις αντιλήψεις των T/K εθνικιστών για το Κυπριακό. Το Κυπριακό είναι ένα χαρτί για τον Έρτογαν το οποίο θέλει να παίξει στα μέτωπα που έχει ανοικτά. Και τα μέτωπα αυτά δεν αφορούν το Κυπριακό, αλλά τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας και ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο Έρτογαν προτιμούσε τον Ταλάτ, αλλά δεν τον χαλά ο Έρογλου. Ξέρει ότι το χαρτί του Κυπριακού θέλει να το παίξει έως τη στιγμή της ένταξης της χώρας του στην ΕΕ. Και εκεί θέλει να οδηγήσει τα πράγματα, ενώ την ίδια στιγμή δίνει τις μάχες του στο εσωτερικό. Αυτό που θα τον βόλευε σε αυτή τη φάση είναι ένα πακέτο για να εξαργυρώσει αυτά που δεν μπορεί να αποφύγει να πράξει, όπως είναι το άνοιγμα των λιμανιών. Είναι προφανές ότι θέλει να το ανταλλάξει με απευθείας εμπόριο, το οποίο μπορεί να πάρει με αντάλλαγμα το Βαρώσι, το οποίο θα δώσει με αντάλλαγμα….
Οι ξένοι αξιοποιούν την εκλογή Έρογλου προωθώντας πολυμερή, ως δήθεν μέσον απομόνωσης του, πράγμα που βολεύει την Άγκυρα για να προωθήσει λύση πακέτο. Ο Έρογλου είναι το φόβητρο. Και αυτό, αγαπητοί μου, είναι το Τουρκικό σχέδιο Β. Μην εκπλαγείτε να δούμε αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά μόνο ως επικράτεια στις ελεύθερες περιοχές και προώθηση αναγνώρισης παράλληλα της λεγόμενης ΤΔΒΚ.
Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να ενδιαφερόμαστε για το τι γίνεται στα κατεχόμενα εφόσον αυτό επηρεάζει το μέλλον όλων μας.
Friday, 23 April 2010
Η ΜΕΤΑΤΑΛΑΤ ΕΠΟΧΗ
Οι διαδικασίες ανάδειξης νέου ηγέτη της Τ/Κ κοινότητας και άλλες ασχολίες μας κράτησαν μακριά από την επαφή μας. «ομαλοποίηση» της καθημερινότητας μας επαναφέρει στο πεδίο. Και μάλιστα πλουσιότερους σε πληροφορίες και κρίσεις. ‘Όπως για παράδειγμα, σε τι συνίσταται το σκηνικό μετά τον Ταλάτ στα κατεχόμενα και στο Κυπριακό; Αυτό είναι και το θέμα μας σήμερα.
Ορισμένα συμπεράσματα από τη διαδικασία της ανάδειξης νέου Τ/Κ ηγέτη είναι εξόφθαλμα:
• Η εποχή που η Άγκυρα πατούσε απλώς το κουμπί και ενεργούσαν στα κατεχόμενα, φαίνεται να πέρασε. Γεγονός που σημαίνει ότι τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα, καθώς οι έποικοι δεν συμπεριφέρονται πια, ή τουλάχιστον η πλειοψηφίας τους δεν φαίνεται να ενεργεί ως ξένο στοιχείο. Και αυτό είναι το επικίνδυνο. Αγνόησαν τις υποδείξεις του Έρτογαν και ψήφισαν Έρογλου με ότι αυτό εξυπακούει.
• Οι Τ/Κ προτίμησαν ντον Ταλάτ ως πράξη αντίστασης κατά των εποίκων. Στο τέλος όμως η βούληση τους και πάλι νοθεύτηκε μπροστά στην αριθμητική υπεροχή των εποίκων.
Δημιουργούνται λοιπόν νέα δεδομένα με τον Έρογλου και ποια είναι αυτά;
Θα πρέπει από την αρχή να σημειωθεί ότι ανεξάρτητα από τις πιο πάνω παρατηρήσεις η Άγκυρα ουδόλως έχασε τον έλεγχο των μοχλών που κινούν τα νήματα στα κατεχόμενα. Γιατί η επιρροή της πλέον ασκείται στους «θεσμούς» του ψευδοκράτους απευθείας, ανεξάρτητα από την βούληση των Τ/Κ και των εποίκων. Έτσι, αν ο Έρογλου θα επιβιώσει πολιτικά, θα επιβιώσει μόνο στο βαθμό που τον ανέχεται η Άγκυρα και τον στηρίζει οικονομικά, πολιτικά, διοικητικά και στρατιωτικά.
Η Άγκυρα ήθελε τον Ταλάτ για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους –και αυτός φάνηκε περισσότερο από πρόθυμος να παίξει αυτό το παιγνίδι. Η τακτική της Άγκυρας παραμένει η ίδια: ροκάνισμα του χρόνου αξιοποιώντας τις «καλές εντυπώσεις» που κέρδισε με τη στάση της στο σχέδιο Ανάν έως τη στιγμή που θα εξαργυρώσει οποιαδήποτε συμβολή της στη λύση με την ικανοποίηση των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της. Και η εκλογή Έρογλου, με δεδομένο ότι και αυτός θα ευθυγραμμιστεί στις υποδείξεις της, την βολεύει στο παιγνίδι αυτό. Οι συνομιλίες με τον Έρογλου θα φυτοζωούν και η διεθνής κοινότητα ως παράγοντας των προσπαθειών προώθησης λύσης θα εξασθενίσει. Και θα είναι έτοιμος να αποδεχτεί οτιδήποτε φτάνει να «κλείσει» η πληγή. Ήδη, στους διπλωματικούς κύκλους κυκλοφορούν «εκτιμήσεις» ότι ο «μόνος τρόπος» για να εξουδετερωθεί ο ακραίος Έρογλου είναι η διεύρυνση της διαδικασίας με τη συμμετοχή άλλων παραγόντων ώστε να απομονωθεί. Και αυτό συντρέχει με την πολιτική της Τουρκίας πολυμερή διάσκεψη. Σε μια τέτοια διάσκεψη και στο πνεύμα των «διαδικασιών των Βρυξελών» μπορεί να προωθηθεί η συνταγή του πακέτου: αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και άνοιγμα λιμανιών, έναντι απευθείας εμπορίου και ίσως και επιστροφή της Αμμοχώστου. Αλλά αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας στην έκταση των ελευθέρων περιοχών μόνο και ίσως παράλληλη αναγνώριση της «ΤΔΒΚ».
Η πολεμική κατά της πολιτικής Χριστόφια από εταίρους και μη δημιούργησε ένα κλίμα που δεν ευνοεί πλέον την πολιτική του και μοιραία θα επιχειρηθεί να συρθεί σε τέτοιες ατραπούς, αφού πολιτικά θα έχει εξουδετερωθεί σε ένα βαθμό. Και ακόμα οι του σωστού περιεχομένου επιμένουν, χωρίς ενδεχομένως να αντιλαμβάνονται που οδηγείται ο τόπος.
Η κατάσταση δύσκολα αντιμετωπίζεται. Αλλά αντιμετωπίζεται. Με όπλο κυρίως τη φαντασία και τις έξυπνες κινήσεις με ουσιαστικό περιεχόμενο. Πρέπει να ξανανοίξει το κεφάλαιο αποτελεσματικής επικοινωνίας με τους Τ/Κ, οι οποίοι τώρα ανακαλύπτουν και πάλι την παγίδα στην οποία βρέθηκαν με τους έποικους ανάμεσά τους. Πρέπει να καλλιεργηθεί ένα κοινό όραμα μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης, όχι σαν σύνθημα, αλλά σαν συνταγή με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Πρέπει να ανοικοδομηθούν σχέσεις και πολιτικές με θάρρος και με τόλμη. Και αυτό για να μην πέσουμε στη δίνη της άλλης συνταγής, εκείνης της Αλεξανδρέττας.
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
23.04.2010
Ορισμένα συμπεράσματα από τη διαδικασία της ανάδειξης νέου Τ/Κ ηγέτη είναι εξόφθαλμα:
• Η εποχή που η Άγκυρα πατούσε απλώς το κουμπί και ενεργούσαν στα κατεχόμενα, φαίνεται να πέρασε. Γεγονός που σημαίνει ότι τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα, καθώς οι έποικοι δεν συμπεριφέρονται πια, ή τουλάχιστον η πλειοψηφίας τους δεν φαίνεται να ενεργεί ως ξένο στοιχείο. Και αυτό είναι το επικίνδυνο. Αγνόησαν τις υποδείξεις του Έρτογαν και ψήφισαν Έρογλου με ότι αυτό εξυπακούει.
• Οι Τ/Κ προτίμησαν ντον Ταλάτ ως πράξη αντίστασης κατά των εποίκων. Στο τέλος όμως η βούληση τους και πάλι νοθεύτηκε μπροστά στην αριθμητική υπεροχή των εποίκων.
Δημιουργούνται λοιπόν νέα δεδομένα με τον Έρογλου και ποια είναι αυτά;
Θα πρέπει από την αρχή να σημειωθεί ότι ανεξάρτητα από τις πιο πάνω παρατηρήσεις η Άγκυρα ουδόλως έχασε τον έλεγχο των μοχλών που κινούν τα νήματα στα κατεχόμενα. Γιατί η επιρροή της πλέον ασκείται στους «θεσμούς» του ψευδοκράτους απευθείας, ανεξάρτητα από την βούληση των Τ/Κ και των εποίκων. Έτσι, αν ο Έρογλου θα επιβιώσει πολιτικά, θα επιβιώσει μόνο στο βαθμό που τον ανέχεται η Άγκυρα και τον στηρίζει οικονομικά, πολιτικά, διοικητικά και στρατιωτικά.
Η Άγκυρα ήθελε τον Ταλάτ για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους –και αυτός φάνηκε περισσότερο από πρόθυμος να παίξει αυτό το παιγνίδι. Η τακτική της Άγκυρας παραμένει η ίδια: ροκάνισμα του χρόνου αξιοποιώντας τις «καλές εντυπώσεις» που κέρδισε με τη στάση της στο σχέδιο Ανάν έως τη στιγμή που θα εξαργυρώσει οποιαδήποτε συμβολή της στη λύση με την ικανοποίηση των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της. Και η εκλογή Έρογλου, με δεδομένο ότι και αυτός θα ευθυγραμμιστεί στις υποδείξεις της, την βολεύει στο παιγνίδι αυτό. Οι συνομιλίες με τον Έρογλου θα φυτοζωούν και η διεθνής κοινότητα ως παράγοντας των προσπαθειών προώθησης λύσης θα εξασθενίσει. Και θα είναι έτοιμος να αποδεχτεί οτιδήποτε φτάνει να «κλείσει» η πληγή. Ήδη, στους διπλωματικούς κύκλους κυκλοφορούν «εκτιμήσεις» ότι ο «μόνος τρόπος» για να εξουδετερωθεί ο ακραίος Έρογλου είναι η διεύρυνση της διαδικασίας με τη συμμετοχή άλλων παραγόντων ώστε να απομονωθεί. Και αυτό συντρέχει με την πολιτική της Τουρκίας πολυμερή διάσκεψη. Σε μια τέτοια διάσκεψη και στο πνεύμα των «διαδικασιών των Βρυξελών» μπορεί να προωθηθεί η συνταγή του πακέτου: αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και άνοιγμα λιμανιών, έναντι απευθείας εμπορίου και ίσως και επιστροφή της Αμμοχώστου. Αλλά αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας στην έκταση των ελευθέρων περιοχών μόνο και ίσως παράλληλη αναγνώριση της «ΤΔΒΚ».
Η πολεμική κατά της πολιτικής Χριστόφια από εταίρους και μη δημιούργησε ένα κλίμα που δεν ευνοεί πλέον την πολιτική του και μοιραία θα επιχειρηθεί να συρθεί σε τέτοιες ατραπούς, αφού πολιτικά θα έχει εξουδετερωθεί σε ένα βαθμό. Και ακόμα οι του σωστού περιεχομένου επιμένουν, χωρίς ενδεχομένως να αντιλαμβάνονται που οδηγείται ο τόπος.
Η κατάσταση δύσκολα αντιμετωπίζεται. Αλλά αντιμετωπίζεται. Με όπλο κυρίως τη φαντασία και τις έξυπνες κινήσεις με ουσιαστικό περιεχόμενο. Πρέπει να ξανανοίξει το κεφάλαιο αποτελεσματικής επικοινωνίας με τους Τ/Κ, οι οποίοι τώρα ανακαλύπτουν και πάλι την παγίδα στην οποία βρέθηκαν με τους έποικους ανάμεσά τους. Πρέπει να καλλιεργηθεί ένα κοινό όραμα μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης, όχι σαν σύνθημα, αλλά σαν συνταγή με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Πρέπει να ανοικοδομηθούν σχέσεις και πολιτικές με θάρρος και με τόλμη. Και αυτό για να μην πέσουμε στη δίνη της άλλης συνταγής, εκείνης της Αλεξανδρέττας.
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
23.04.2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
