ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Είναι προφανές ότι κλιμακώνεται μια πολύπλευρη επίθεση κατά της πολιτικής λύσης του Κυπριακού από κύκλους που ενώ δημοσίως εμφανίζονται να υποστηρίζουν την «ορθή λύση», «ιδιωτικώς» υποστηρίζουν την μη λύση. Είναι μια προσπάθεια που επεκτείνεται από τον πολιτικό χώρο, στο χώρο των ΜΜΕ, διευρύνεται με την στήριξη, υλική και ηθική, της εκκλησιαστικής ηγεσίας και καλύπτει ακόμα και τον χώρο του ακροδεξιού περιθωρίου.
Είναι επίσης προφανές ότι το ετερόκλητο αυτό «μέτωπο» κατόρθωσε να δημιουργήσει ήδη ένα κλίμα αρνητικό για την πολιτική της λύσης, αυτό που ονομάζεται «περιρρέουσα ατμόσφαιρα», επί του οποίου επιχειρείται μια επένδυση που προϊδεάζει για νέα κλιμάκωση της επίθεσης και της παραπληροφόρησης. Δυστυχώς το φαινόμενο αντιμετωπίζεται σχεδόν στωικά. Τα σχόλια του Κυβερνητικού Εκπροσώπου και οι αντιδράσεις του ΑΚΕΛ δεν μπορεί να θεωρούνται αρκετά για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η πολύπλευρη επίθεση αυτή υπογραμμίζει απλώς την ανεπάρκεια της επικοινωνιακής πολιτικής της Κυβέρνησης και την ελλιπή πολιτική ενημέρωση της κοινής γνώμης ώστε να οχυρώνεται η κοινή γνώμη έναντι της εκστρατείας παραπληροφόρησης.
Οι επόμενοι μήνες, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα είναι κρίσιμοι και σκληροί για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Και είναι πρόδηλο ότι εξελίξεις θα υπάρξουν. Και θα είναι αποφασιστικές σε ότι αφορά τις προοπτικές μιας λύσης. Οι αντιλήψεις για την αποφυγή της λύσης που με διάφορα προσχήματα προβάλλονται σήμερα δεν είναι καινούργιες. Οι καταβολές τους, αν αναζητηθούν σοβαρά, εύκολα μπορούν να εντοπιστούν σε προ του 1974 απόψεις και ιδεολογήματα. Απλώς, μετά το 1974 λούφαξαν κάτω από το βάρος του αμαρτωλού περιεχομένου αυτών των αντιλήψεων και στη συνέχεια πέρασαν σε κατάσταση αναμονής και σιωπής, επειδή ακριβώς στην Τουρκική πλευρά κυριαρχούσε η «φιλοσοφία» Ντενκτάς-Ετσεβίτ. Βγήκαν στην επιφάνεια ενθαρρυμένες από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της προηγούμενης διακυβέρνησης και κυρίως μετά την αντεπίθεση των δυνάμεων της λύσης του Κυπριακού. Και τις προοπτικές που δημιουργήθηκαν με την εκλογή Χριστόφια, θέλησαν να υπονομεύσουν και να κατεδαφίσουν με την εκστρατεία παραπληροφόρησης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σήμερα βιώνουμε μια νέα έξαρση της αποθράσυνσης των δυνάμεων του παρελθόντος. Οι οποίες, πίσω από τα ηχηρά επιχειρήματα και τα ύπουλα κτυπήματα, δεν διστάζουν να καυχώνται στους διαδρόμους υψηλόβαθμων στελεχών του ΔΗΚΟ ότι, ναι, από το 1963 «είχαμε ένα Ε/Κ κράτος που έγινε αποδεκτό από την διεθνή κοινότητα» και συνεπώς «δικαιούμαστε να μη θέλουμε να το παραδώσουμε». Και αυτά δεν είναι υπερβολές, είναι αλήθειες που λέγονται όμως σε «κλειστούς κύκλους».
Με μια τέτοια νοοτροπία δεν είναι λύση δύο κρατών που θα επιφέρει, αλλά μια διχοτόμηση η οποία θα αφήνει ανοικτή την πόρτα της πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου και μάλιστα με τη γνωστή –και δοκιμασμένη- συνταγή της Αλεξανδρέττας.
Ισορροπίες σκοπιμοτήτων δεν έχουν θέση σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Αυτό που επιβάλλεται να γίνει είναι να αποκαλυφθούν και να αντιμετωπιστούν οι υπονομευτές της πολιτικής της λύσης ΤΩΡΑ. Και η βασική ευθύνη για τα αποκαλυπτήρια αυτά ανήκει μοιραία στην Κυβέρνηση. Χρειάζεται μια άλλη γλώσσα και προς την εκκλησιαστική ηγεσία και προς τα συνεργαζόμενα κόμματα και προς τα ένα αποστολή ΜΜΕ και προς στρατευμένους δημοσιογράφους. Πρέπει να προστατευθεί η αλήθεια και το δικαίωμα του λαού στην αλήθεια. Πρέπει η αλήθεια να ξεδιπλωθεί ως ασπίδα στην ασυγκράτητη παραπληροφόρηση, τουλάχιστον εκεί που είναι πρόδηλο ότι είναι προϊόν και διαπλεγμένων συμφερόντων. Και ο νοών….

ΛΕΥΚΩΣΙΑ
4.11.2009