ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Η πολιτική και προσωπική αλαζονεία τις τελευταίες ημέρες όντως κτύπησε κόκκινο. Και αυτό διαπιστώνεται από μια απλή καταγραφή των γεγονότων των τελευταίων ημερών.
Για παράδειγμα:
• Ο Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ, αρχηγός του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και υπαρχηγός του Ταλάτ, συνέγραψε στη Γενί Ντουζέν βαρύγδουπο πόνημα στο οποίο προβαίνει στη …φοβερή αποκάλυψη ότι ο Χριστόφιας ζήτησε από τον Ταλάτ τη διακοπή των συνομιλιών έως μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα. Και αυτό κατά τον Σογιέρ απο-δεικνύει ότι ο Χριστόφιας δεν θέλει λύση και ταυτίζεται με τον Ντεν-κτάς και τον Έρογλου που επίσης δεν θέλουν λύση.
• Ο Νικόλας Παπαδόπουλος «αποκάλυψε» τη φοβερή είδηση ότι ο Χρι-στόφιας κατέθεσε στις διαπραγματεύσεις τις θέσεις που ο Ντενκτάς είχε αναπτύξει σε συνέντευξη του στον Τούρκο δημοσιογράφο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ το 2002. Και ζητεί μάλιστα επίσημη επιβεβαίωση της …προδοσίας αυτής.
• Οι Τούρκοι και οι ξένοι υποστηρικτές τους απειλούν τον Χριστόφια και την Κύπρο ότι αν δεν συμπεριφερθούν ως καλά παιδιά και απο-δεχτούν τις υποδείξεις τους, θα φύγει ο καλός Ταλάτ και θα έλθει ο κακός Έρογλου και τότε όχι μόνο δεν θα υπάρξει λύση, αλλά οι Τούρκοι θα εφαρμόσουν και το περιβόητο σχέδιο Β –αξίωση δηλαδή για αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Ζούμε στην εποχή της παράκρουσης, του παράλογου και της αντιστροφής της λογικής. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να βγαίνει ένας ανοητολογών νεαρός, έστω και γόνος μιας πολιτικής ιδιοφυίας, κατά μερικούς και να «επιχειρηματολογεί» σοβαρά και η «επιχειρηματολογία» αυτή να αναπαράγεται από όλα τα σοβαρά ραδιοτηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες και να ερωτά και να αναμένει απάντηση: τι θα γινόταν αν το 1963 ίσχυε το εκ περιτροπής προεδρία και πρόεδρος και μάλιστα με εκτελεστικές εξουσίες ήταν Τ/Κ; Μεταφέρει δηλαδή στο σήμερα μια κατάσταση ξεπερασμένη κατά 46 ολόκληρα χρόνια, ξεπερασμένη στην ίδια την Κύπρο, ξεπερασμένη παγκόσμια –με το τέλος του ψυχρού πολέμου- ξεπερασμένη στην ΕΕ –όπου οι όροι του παιγνιδιού αποκλείουν εξ ορισμού και εξ υπαρχής αναβίωσης των συνθηκών του 63. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι παρά πολιτικός τραμπουκισμός του χειρίστου είδους. Πρόκειται για λαϊκισμό της κακιάς ώρας και για επικίνδυνα παιγνίδια ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών.
Εδώ όμως εκ των πραγμάτων προκύπτει μια σύγκλιση όσο ετερόκλητη και να φαίνεται, η οποία πρέπει να προβληματίσει. Τι κοινό έχουν ο Σογιέρ και ο Νικόλας Παπαδόπουλος; Το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι και οι δύο θέλουν τον αφανισμό της πολιτικής Χριστόφια για τη λύση του Κυπριακού. Ο μεν πρώτος για να μπορεί να ψεύδεται προς τους Τ/Κ ότι θέλει τάχα λύ-ση και ο δεύτερος για να αποτρέψει την πορεία προς λύση. Ο κ. Σογιέρ ψεύδεται ότι ο Χριστόφιας ζήτησε αναβολή των συνομιλιών λόγω εκλογών. Ο Ταλάτ γνωρίζει ότι είναι εκείνος που έθεσε το θέμα, προφανώς πιστεύοντας ότι αν οι συνομιλίες βρίσκονται σε εκκρεμότητα, τότε οι πιθανότητες του να κερδίσει τον Έρογλου θα είναι μεγαλύτερες. Όπως και ο Σογιέρ ο Ταλάτ δεν έχει αντιληφθεί ότι το πρόβλημά του δεν είναι ο Χριστόφιας αλλά οι πολιτι-κές του που οδηγούν τους Τ/Κ στον Έρογλου.
Το ζήτημα είναι ότι οι Νικόλας Παπαδόπουλοι των Ε/Κ, οι Ερογλου των Τ/Κ συμπορεύονται προς ένα κοινό στόχο: τη διακοπή των συνομιλιών και την μη λύση. Και Ταλάτ και Σογιέρ στρώνουν το δρόμο.

ΛΕΥΚΩΣΙΑ
12.11.2009